ن : بنفشه
منطقه گده بای(Gedebey) یا گادابای با مرکزیت شهری به همین نام در جمهوری آذربایجان یکی از مناطقی است که به دلیل طبیعت زیبا ، اسرار آمیز و آب های معدنی اش شهرت بسیاری دارد ؛ منطقه ای با قدمتی دیرین که در آنجا با مراحل مختلف و دوران های شکل گیری تاریخ حیات روبرو هستیم .
علا وه بر آن ، این منطقه به دلیل داشتن ذخایر طلا ،و معادن غنی کبالت و مس معروف است. و دقیقا بخاطر این منابع غنی طبیعی بود که پای شرکت معروف آلمانی زیمنس در 150 سال پبش به این منطقه باز شده و داستان دهشتناک پل خونین رقم خورده است.
شرکت زیمنس با مدیریت برادران زیمنس کارخانه استحصال مس را در گادابای که طی سالهای قبل توسط کارآفرینان محلی احداث شده بود ، خریداری و بازسازی نمود ، بطوریکه بین سالهای 1865 تا 1920 در این معدن مقادیر زیادی طلا ، نقره و کبالت استحصال و تولید شده است.
در حال حاضر نیز هنوز برخی ساختمان ها و بناهای تاریخی به نام برادران زیمنس در منطقه گادابای را میتوان مشاهده نمود. پل های ساخته شده توسط شرکت زیمنس در زمره مواردی هستند که تا به امروز به حیات خود ادامه داده و شکوه و عظمت متمایز خود را به رخ امروزیان می کشند.
از پل خونین آذربایجان چه می دانید؟
به منظور افزایش تولید و تسهیل حمل و نقل مواد اولیه ، در سال 1879 برای اولین بار در قفقاز ، راه آهن 28 کیلومتری گادابای – گاراکند توسط برادران زیمنس به بهره برداری رسید.
در این بین چندین دهنه پل های سنگی روی زمین های کوهستانی منطقه احداث گردید. خط آهنی که برای حمل و نقل محصولات معدنی و کارگران معدن با چهار لوکوموتیو و 33 واگن از دل کوه ها و دره های منطقه میگذشت .
خیلی زود تعداد پل ها به هفت دهنه رسید بعضی از پل ها فروریخته و بعضی از آنها هنوز هم مثل 100 سال پیش کماکان پابرجا هستند. هرچند در بین پل های بازمانده هم، فرسودگی و فروریختگی های جزئی مشاهده میشود. معروف ترین این پل ها توسط ساکنان منطقه به “پل خونین” یا به زبان آذربایجانی “قانلی کوپرو”(Qanli köprü) خوانده شد.
اما دلیل انتخاب این نام بخاطر وقوع یک حادثه غم انگیز بوده است.
بر اساس آنچه که ساکنان روستای چالبورون که در نزدیکی این پل در حال کار در مزارع خود بودند ، به خبرنگار منطقه ای اسپوتنیک جمهوری آذربایجان اعلام داشتند واگن حامل کارگران معدن که در راه رفتن به سرکار بودند بر روی این پل واژگون شده و در نتیجه همه کارگران قطار جان خود را از دست دادند. از آن روز این پل به عنوان “پل خونین” خوانده شده است. حادثه ای که یکی از وحشتناک ترین رویدادهای تاریخ این منطقه را رقم زده است.
در مهندسی و ساخت این پل آن از سنگ و قوس های هندسی استفاده شده ، نمونه ای بی نظیر از معماری وقت میباشد. اگرچه این بنای تاریخی هر از گاهی در معرض آسیب های انسانی و طبیعی قرار دارد ، اما همچنان شکوه و عظمت خود را حفظ کرده است.
(پل خونین در جمهوری آذربایجان)
منبع: چرخ فلک
:: موضوعات مرتبط: سفر و گردشگری، ،
هتل مرسر هنوز هم ازبسیاری از مولفه های معماری قرن نوزدهمهمانند دیوارهای سفید اندلسی,ایوان های بزرگ آهنی, لابی بزرگ با تراسی دل انگیز سود میبرد که تکمیل کننده شکوه این بنای زیبا میباشد.
بالکن دنجاتاق های هتل مرسر با چشم اندازی فوق العاده به استخر روباز محوطه موجبات سرگرمی و تجربه لحظات لذت بخش برای مسافران را به ارمغان می آورد.
غار خفاش از غارهای ایلام است و در نزدیکی دهلران قرار گرفته. این غار گردشگران بسیاری را در طول تابستان جذب میکند. طول این غار ۲۵۵متر، عرض آن ۳۰متر و ارتفاع آن ۵۰متر بوده و به علت زندگی هزاران خفاش در آن به غار خفاش معروف شده است. این غار با خفاش‌های فراوان از ٧گونه همچون «دم موشی» از غارهای کمیاب در خاورمیانه به حساب می‌آید. غار خفاش یکی از بهترین مکان‌ها برای انجام کارهای تحقیقاتی، پژوهشی و مطالعاتی درمورد این پستاندار عجیب است و دانشجویان و محققان باید آن را مورد مطالعه قرار دهند.
این غار آن‌طور که باید شناخته و معرفی نشده است. غار خفاش دهلران دارای استالاکیت‌ها و استالاکمیت‌های فراوانی است و ده‌ها گونه از خفاش دمدار و خفاش بال پهن در آن زندگی میکنند. ازدیاد خفاش در این غار باعث میشود هنگام غروب در زمان خروج این خفاشان از غار که اغلب به‌صورت دسته‌های بزرگ انجام میشود، فضای جالبی را برای علاقمندان به طبیعت ایجاد کند. این خفاش‌ها مسیر ٣کیلومتری تا شهر را طی میکنند و بعد از مدتی به محل غار بازمی‌گردند.
قوری قلعه در ٨۶کیلومتری شهر کرمانشاه در مسیر جاده روانسر به پاوه و در شمال شهر جوانرود واقع شده است. این غار که هم‌اکنون به‌عنوان یکی از مطرح‌ترین جاذبه‌های گردشگری استان کرمانشاه و غرب کشور محسوب میشود، طبق نظر کارشناسان بزرگترین غار آبی آسیا و طولانی‌ترین غار آبی ایران است. بعد از گذر از دالان ورودی غار نخستین مکان وسیعی که وجود دارد، به تالار مریم نامگذاری شده است.
این محوطه همانند دریاچه وسیعی است که گرداگرد آن را قندیل‌هایی بسیار زیبا با اشکال مختلف فرا گرفته است. این قندیل‌ها که هریک اشکال خاصی را تداعی میکنند، دلیل اصلی نامگذاری هرقسمت از این غار شده که به‌عنوان مثال وجود قندیلی به شکل حضرت مریم دلیل نامگذاری نخستین تالار این غار به نام تالار مریم شده است.
غار رودافشان در دامنه کوههای حوالی روستایی با همین نام و در 
دهلیزی در این غار وجود دارد که به معبد آناهیتا معروف است. غار هوایی نمناک و سرد دارد. علیرغم ریزش قطرات آب، کف مسیر غار تنها مرطوب بوده و در نقاط معدودی آب در آن جمع شده است. مسیر این غار در اثر فرسایش آب و املاح موجود در آن در زمانی که آب به‌طور کامل در آن جریان داشته، ایجاد شده است.
تا به‌حال از یک غار طبقه‌ای بازدید کرده‌اید؟ «کتله‌خور» یکی از نمونه غارهای طبقه‌ای است. این غار از طریق جاده آسفالته زنجان-سلطانیه، خدابنده-گرماب و از طریق جاده زنجان-بیجار-گرماب و همچنین از طریق جاده همدان-کبودرآهنگ قابل دسترسی است. یکی از عجایب و زیبایی‌های این غار تعدد طبقات آن است که اینگونه غارها در جهان بسیار کم‌نظیرند. گمان میرود که این غار دارای ٧ طبقه باشد که البته تاکنون تنها ٣ طبقه آن کشف شده است. این غار به ٣ بخش فرهنگی، تفریحی و ورزشی تقسیم شده است.
بخش ورزشی آن که مورد استفاده غارنوردان و صخره‌نوردان قرار میگیرد، حدود ۴کیلومتر است و هنوز انتهای آن کشف نشده است. بخش تفریحی غار که جهت بازدید عموم مورد استفاده قرار میگیرد، حدود ٢کیلومتر مسیر مستقیم است. بخش فرهنگی غار نیز در بخش جنوبی آن قرار دارد و قسمت اصلی آن دالانی است طبیعی که جهت برگزاری مراسم مختلف مورد استفاده قرار میگیرد. البته این دالان هیچ‌گونه راه خروجی به بیرون نداشته و راه خروجی آن به صورت مصنوعی کنده شده اما خود دالان تماما طبیعی است.
محوطه غار دالان‌های پیچ درپیچ و دهلیزهای متعددی دارد. از مجموعه رشته آب ها، دریاچه بزرگی درون غار به وجود آمده و از این‌رو نفوذ به ژرفای غار تنها با قایق میسر است. غار علیصدر بیست‌وسومین اثر طبیعی ملی است که توسط سازمان میراث فرهنگی در ١۵ دی ١٣٨٧ در فهرست میراث طبیعی ایران قرار گرفت.
این روال تا جایی پیش رفت که خیابان تارگوی تبدیل به مرکز تجاری شهر شد. نام آن در ابتدا تارگوی یا ترگوایا بود، اما نام آن در سال 1925 میلادی برای احترام نهادن به شاعر بزرگ آذری، به خیابان محمد فضولی تغییر یافت. در سال 1939 و همچنین 1940 باز هم اسم این خیابان تغییر کرد، تا این که در سال 1962 میلادی نام خیابان نظامی روی آن نهاده شد و تا امروز دیگر تغییر نکرد.
پیش از برنامه‌ریزی برای خرید از خیابان تارگوی باکو، بالا بودن قیمت محصولات فروشگاه‌های آن را در مد نظر داشته باشید، هر چند به خاطر اورجینال بودن آنها، بیشتر مسافران این هزینه‌ها را متقبل میشوند.
تبادل لینک هوشمند